header

Pagina overzicht

 

Open avonden
(Voorlopig géén open avonden)

Luister naar  Silentium van Arvo Pärt

 

De Dargah, New Delhi

002

Mevlâna Jalâluddîn Rumi
De Herberg

Het 'Mens-zijn' is een herberg.
Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast.
Een vreugde, een depressie, een gemenerik,
een flits van inzicht komt als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn,
die op gewelddadige wijze al het meubilair in je huis slopen,
behandel dan nog steeds elke gast met respect.
Hij ruimt misschien wel bij je op voor een nieuwe verrukking.
De sombere gedachte, de schaamte, het venijn - ontmoet ze met een glimlach bij de deur
en vraag of ze binnen willen komen
Wees dankbaar voor wie er komt,
want ieder van hen is gestuurd als een gids uit het onbekende.

 Saadi:"De rozentuin"

Een schoonheid wordt steeds met ontzag ontvangen,
ook als zij door haar ouders werd verjaagd.
Ik vroeg de pauwenveer, die uit een Koran stak:
‘Wordt niet de eer van het Boek door jou belaagd?’
Het antwoord was:
‘Zwijg! Nergens weigert men de toegang aan haar, die de Schoonheid draagt.’

'De rozentuin' van Saadi
is een mengeling van proza en poëzie: met puntdichten als deze geeft Saadi telkens commentaar op een prozaverhaal over morele waarden uit het leven van Perzië in de dertiende eeuw. Hij geeft goede raad, hij levert inzichten aan, hij verschaft ons zijn wijsheid, maar toch kan je Saadi nooit volledig vastgrijpen. Dat maakt zijn poëzie net zo fascinerend: hij verleidt je, hij prikkelt je, maar nooit hebben zijn verzen één betekenis; nooit is er maar één enkele interpretatie van zijn levenswijsheden mogelijk; nooit is er slechts één antwoord op de vragen die hij oproept. Saadi is grillig, Saadi houdt je uit je slaap, Saadi neemt eerst stevig je hand vast om je daarna op het verkeerde been te zetten.


Uit de
"Soefileringen" van Inayat Khan

In essentie zijn we allemaal Licht, Liefde, Leven. Maar daar zijn we ons lang niet altijd van bewust. Hoe kunnen we ons ontvouwen tot hoe we bedoeld zijn en dat in de wereld uitstralen? Dat proces noemt Inayat Khan de kunst van de persoonlijkheid. Dit thema gaan we op allerlei manieren samen onderzoeken. Daarbij nemen we de verschillende aspecten van het karakter in beschouwing, zoals wilskracht, zelfbeheersing, ijdelheid, zelfrespect, pessimisme en optimisme, dankbaarheid, het gevoel voor rechtvaardigheid, verfijning en edelmoedigheid. Ook het persoonlijk magnetisme is een belangrijk aspect; onze manier van bewegen en praten, het vermogen zich uit te drukken, scherpzinnighjeid spreekt onze omgeving aan. Magnetisme van het liefhebbend hart opent de harten van de anderen. Het hoogste aspect is het magnetisme van de Ziel, die de grenzen van het persoonlijke overstijgt en straalt haar energie uit door het hele Universum. De sfeer, die een ontwaakte Ziel schept.
kan ononderbroken en onaangetast voortleven door eeuwen heen…'