Soefimuziek

 

Chanson exotique 

Hidayat Inayat Khan

Song to the Madzub

Noorunissa Inayat Khan

 

'Laat mijn plant Uw bloemen dragen, 
 mijn ooft Uw zaad voortbrengen.
 Laat mijn hart Uw luit worden, mijn Liefste,
 mijn lichaam Uw schalmei...'   (Raga van H. I. Khan) 

De CD “Inspiring Moments” 

is in maart 2016 opgenomen door het duo “Concerto Alankara”
                                                                     Shakti Michaela Hollmannová - viool
                                                                     Saraswati Diana de Vries - harp
De Cd is te bestellen bij  Saraswati de Vries of direct bij 'STH Records' www.sthrecords.nl

Het woord 'Alankara' betekent letterlijk 'een poëtische weergave van een gedachte".
Muziek en poëzie vormen samen een geheel.

H. I. Khan: uit 'Alankaras'
Tijd!
Gij zijt de oceaan en iedere beweging van het leven is één van zijn golven.

Mijn stemmingen, wat zijn jullie?
We zijn de golven, die in je hart oprijzen.

Mijn ontroering, van waar kom je?
Uit de eeuwig stromende bron van je hart.

Mijn verbeelding, wat ben je?
Ik ben de stroom, die als fontein oprijst uit je geest.

                                                                            

 

Mevlâna Jalâluddîn Rumi

30 september 1207 - Balch, Afghanistan - 17 december 1273 - Konya, Turkije 

Jalaluddin Rumi is een van de grootste soefi mystici. Hij is de enige mysticus die door soefi’s Mevlana is genoemd.
Mevlana betekent ‘onze geliefde meester.’ De meditatie die hij bedacht heeft en die zevenhonderd jaar lang is
voortgezet onder een kleine stroming van mystici was de meditatie van een bepaalde dans.
Zijn volgelingen worden de Wervelende Soefi’s genoemd.

 

Waar alles muziek is  

Vraag je niet af of je deze liederen wel kunt vasthouden!
Zelfs als één van onze instrumenten het zou begeven,
dan is dat niet erg.
We zijn in een ruimte beland waar alles muziek is.

Het snarenspel en de tonen van de fluit stijgen op,
de atmosfeer tegemoet
en zelfs als de harp van de schepping zou opbranden,
dan nog zullen er verborgen instrumenten blijven spelen.

Wel, de kaars flakkert en gaat uit.
Dan is er altijd nog een vuursteen en een vonk.
Deze manier van zingen is als zeeschuim.
De gracieuze bewegingen zijn afkomstig van een parel,
ergens op de bodem van de oceaan.

Gedichten komen omhoog als een fontein,
als een stuk drijfhout omhoog steekt
uit het zand langs de vloedlijn, vol verlangen!
Zij worden opgestuwd door een langzaam groeiende,
krachtige wortel die we niet kunnen zien.

Laat er nu een eind zijn aan de woorden.
Open het raam in het centrum van je borst
en laat de geest in en uit vliegen.

De boomgaard

'Zo zul je veranderen als je naar de boomgaard gaat, waar je hart zich opent:
Je wordt de geur en het licht, dat opstijgt van gebrande olie,
lange lokken treurige haren, leeuw .. en tegelijkertijd gazelle.

Je gaat alleen, zonder voeten, zoals het water in de rivier.
De smaak van wijn die bitter is en zoet, gezien en niet gezien, nat noch droog,
zoals Jezus die uitreikt om aan te raken.

Een nieuwe weg verschijnt zonder beelden die begeerte opwekken,
binnen in de adem van God, leeg,
waar je ophoudt de naam te zeggen en waar geen afstand is,
noch de lokroep van de tortelduif.

Een raam, een wilde roos aan de rand van het veld, jij bent mij,
maar voel je niet trots of gelukkig.

Buig als de tak van de perzikboom.
Ondersteun hen die hulp nodig hebben.
Verdwijn drie dagen met de maan.
Smeek niet om geheeld te worden en zoek niet naar bewijzen van een ‘andere wereld’.
Jij bent tegelijkertijd de ziel en de medicijn voor de verwonde ziel.'

De mysticus en dichter Kabir

leefde in de vijftiende eeuw in Varanasi – India en was leerling van de Hindoe heilige Ramananda.
In zijn poëzie verenigt Kabir de gedachten van het hindoeïsme en soefisme.

'Uit de harp komt kwelende muziek en de dans gaat voort,
zonder handen of voeten.
Zij woordt gespeeld zonder vingers, zij wordt gehoord zonder oren;
Want Hij is het oor en Hij is de toehoorder.
De poort is gesloten, maar binnenin is welriekendheid;
en de ontmoeting wordt door niemand gezien.
De wijze zal het verstaan.'

Dans, mijn ziel!
Dans mijn ziel, dans heden in vreugde.
De liefdesliederen vullen de dagen en de nachten met muziek 
en de wereld luistert naar haar melodieën.
Vreugdedronken dansen Leven en Dood op het ritme van deze muziek. 
De heuvels en de zee en de aarde dansen.
De mensenwereld danst in lachen en tranen.
Waarom de monnikspij aangetrokken
en ver van de wereld geleefd in eenzame hoogmoed?
Zie! Mijn hart danst in het genot van honderdvoudige kunst;
En welgevallig is dit de Schepper. 

Mijn zwaan 

'Mijn zwaan, laten wij vliegen naar dat land
waar jouw Geliefde voor altijd woont.
Dat land heeft een bron,
waarvan de opening nauw is als een draad, 
zodat de gehuwde ziel water kan drinken zonder touw of kruik.
Mijn zwaan,
Laten wij vliegen naar dat land
waar jouw Geliefde voor altijd woont.
Wolken pakken hier nooit tezamen,
toch regent het aan één stuk door. 
Blijf niet wachten in de binnenplaats, kom binnen! 
Wordt doornat zonder lichaam.
Dat land wordt altijd door maanlicht beschenen,
duisternis kan het niet bereiken. 
Het wordt steeds beschenen door de schittering van niet één, 
maar wel een miljoen zonnen.
Mijn zwaan!
Laten wij vliegen naar dat land,
waar jouw Geliefde voor altijd woont...'

"Veel mensen zoeken bescherming tegen alle schadelijke invloeden door een muur op te richten om hen heen. Maar het dak boven de wereld is zo hoog dat het ondoenlijk is een muur te bouwen die hoog genoeg is. Het enige dat je kunt doen is gewoon leven te midden van alle disharmonische indrukken, je wil sterker maken en alles verduren en toch subtiel blijven in karakter en handelen! Koud worden met de kou van de wereld is zwak en je laten breken door de hardheid van de wereld halfhartig. Maar leven in de wereld en toch boven de wereld, is als lopen op water. Er zijn twee wezenlijke plichten voor iemand die wijs en liefdevol wil zijn: de liefde in onze natuur steeds doen toenemen en uitbreiden en tegelijk onze wil sterker maken, zodat het hart niet gemakkelijk gebroken wordt. Balans is ideaal in het leven. De mens dient verfijnd te zijn en toch sterk, liefdevol én krachtig."  (Kabir)