We zijn allemaal onderweg

Inayat Khan zegt: We moeten bedenken dat we allen op reis zijn. Het leven zélf is een reis. Niemand heeft hier een blijvende plaats. Daarom is het niet juist te zeggen dat we, als we de geestelijke weg opgaan, onze plaats in het dagelijkse leven moeten opgeven.

We zijn allemaal onderweg.

Wie de geestelijke reis onderneemt, slaat alleen een bepaalde weg in, een weg die vaak directer en uiteindelijk ook gemakkelijker zal blijken te zijn. Zich openstellen voor een innerlijke training betekent een weg kiezen die verlicht wordt, zodat er minder kans is te verdwalen. De berg die het leven voorstelt, kunnen we beklimmen via een pad dat door gidsen wordt aanbevolen. Zoals bergbeklimmers een gids voor de tocht uitkiezen die hen op gevaren wijst en die omwegen kan besparen, zo kunnen ook wij op het geestelijk pad een begeleider kiezen. 

Begeleiders zijn gewone mensen die zelf ook geleid en getraind zijn; zij zijn zelf ook onderweg. Het zijn vrienden die ons de weg kunnen wijzen, zodat de tocht niet te zwaar wordt, zodat we ook werkelijk kunnen genieten van het onderweg-zijn. Er wordt gesproken over wanneer te rusten en ook over wanneer we juist moeten doorzetten. Kleine valpartijen markeren de tocht, maar opstaan en doorgaan blijkt altijd weer mogelijk te zijn.

Zo kunnen we worden behoed voor wegslippen en te ver afglijden. Een touw verbindt ons immers onderling én met de Grote Gids! Wij leren hoe we kunnen proberen ons ritme en ons evenwicht te bewaren door de juiste ademhaling, door gebed, meditatie en stilte. Hoe hoger we komen, des te verder kunnen we kijken. Wat een genot en welk een schoonheid! De angst in de afgrond te vallen, is er niet meer, want we weten dat we uiteindelijk geleid en beschermd worden. Hoe verder we komen en hoe meer we begrijpen van onszelf, van de wereld om ons heen, des te verdraagzamer wij worden.

Wel moeten wij zélf de eerste stap zetten en zélf lopen en klimmen, maar dan lijkt het onderweg soms of we vleugels krijgen. Het vergezicht, eerst zo duizelingwekkend, inspireert ons meer en meer. Als wij deze weg willen gaan, omdat er een plotseling gevoel van herkenning ontstaat, kunnen we toetreden tot de Innerlijke School. Zo kunnen we door 'ontleren' dat wil zeggen: door ons van veel ballast te ontdoen, nader tot onszelf komen.